Święty Jan Nepomucen. Świdnica, Katedra św. Stanisława i św. Wacława

Przed wejściem do świdnickiej Katedry św. Stanisława Biskupa i Męczennika i św. Wacława Męczennika, u stóp najwyższej na Dolnym Śląsku wieży kościelnej stoi figura świętego Jana Nepomucena. Jest to jeden z przykładów starszych - przedkanonizacyjnych figur dolnośląskich Nepomuków. Figura pochodzi z roku 1727roku. Od 1721 roku Jan Nepomucen był błogosławionym, a kanonizacja miała miejsce w roku 1729.

Katedra została wzniesiona w stylu gotyckim, jednak gdy patronat nad nią objęli jezuici (od 1662 roku) dekoracje wnętrza i zewnętrza dokonywane były w stylu barokowym. Kilka rzeźb w katedrze i na świdnickim rynku jak również około 10 dolnośląskich figur świętego Jana Nepomucena pochodziło z pracowni lokalnego rzeźbiarza Georga Leonharda Webera, jednak rzeźba stojąca przed wejściem do katedry nie ma jasno określonego autora. Czy jej twórcą mógł być Weber? Jest to możliwe, ale trudno jednozanacznie potwierdzić tę hipotezę. Figurę wykonano za życia świdnickiego mistrza i choć kompozycja rzeźby jest spokojniejsza niż inne Nepomuki jego dłuta (na przykład Nepomuk ze świdnickiego rynku z 1720 roku czy Jan Nepomucen z Mirska), to podobieństwo występuje w sposobie wyrzeźbienia peleryny - manoletu zawiązanego ozdobnym sznurem.

Świdnicka figura Jana Nepomucena posiada klasyczne atrybuty, z którymi zwykle wyobrażany jest święty. Na stroj biskupi składają się sutanna, komża biskupia (rokieta), manolet i biret. W rękach Jan trzyma księgę i okazały krucyfiks. Głowę otacza aureola z pięcioma gwiazdami, które symbolizują łacińskie słowo tacui - "milczałem".
Na froncie wysokiego cokołu znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca zrzucenie świętego do Wełtawy. Na tylnej ścianie cokołu artysta umieścił scenę spowiedzi królowej Zofii oraz rok wykonania posągu.