Baśń ludowa i baśń literacka
Baśń to gatunek epicki ukształtowany w kulturze ludowej. Należy do najstarszych gatunków literackich w historii kultury. Baśń kształtowała się równocześnie z mitem.
Cechy gatunku
- obecność pierwiastków fantastyki i cudowności, harmonijnie splatających się ze światem realnym,
- występowanie zjawisk nadprzyrodzonych, postaci nie z tego świata, czarodziejskich zdarzeń, magicznych przedmiotów i liczb,
- w języku baśni występują formuły-zaklęcia, formuły początku i końca,
- nieokreślony czas i miejsce akcji,
- schemat kompozycyjny oparty na tryumfie dobra nad złem.
O krasnoludkach i o sierotce Marysi, Maria Konopnicka, Warszawa : nakład i własność Michała Arcta, 1896, domena publiczna
Porównanie przekazu baśni ludowych i baśni literackich
Przekaz ludowy | Przekaz literacki |
---|---|
nie zna autora | określone autorstwo |
odległa tradycja | fabuła nieulegająca modyfikacjom |
przez wieki w przekazie ustnym | kształt zamknięty i skończony |
utrwalony poprzez zapis etnograficzny lub literacki | tekst może naruszać konwencje gatunkowe |
Różnice pomiędzy baśnią klasyczną i baśnią nowoczesną
Baśń klasyczna | Baśń nowoczesna |
---|---|
deterministyczna wizja świata (zwycięża dobro) | odejście od schematu fabularnego |
schematyczna fabuła | oryginalne ujęcie tematu |
motywy wędrowne | porusza aktualne, realne problemy |
uproszczone postacie | zindywidualizowane postacie |
The book of elves and fairies, Frances Jenkins Olcott, il. Milo Winter, Boston 1918, domena publiczna
Motywy baśniowe
- motyw wędrówki
- motyw walki dobra ze złem
- motyw zwycięstwa miłości, sprawiedliwości i dobra
- motyw mędrca
- motyw kompensacyjny
- motyw przemiany
Funkcje baśni
- baśń przekazuje tradycje kultury,
- prezentuje wzorce, do których można dążyć,
- przekazuje wartości jak: dobro, sprawiedliwość, miłość, uczciwość,
- budzi nadzieje, pragnienia,
- wzbudza motywacje,
- redukuje napięcie,
- pełnieni funkcje terapeutyczne,
- pomaga w trudnych chwilach.
„Baśń to elementarz, z którego dziecko uczy się czytać we własnym umyśle, elementarz napisany w języku obrazów. Jest to jedyny język, dzięki któremu możemy rozumieć siebie i innych, zanim dojrzejemy intelektualnie”
Bruno Bettelheim
Perrault's Fairy tales, Charles Perrault, il. Honor C. Appleton, Boston 1911, domena publiczna
Kanon baśni
Historie i baśnie dawnych czasów z pouczeniami moralnymi, Charles Perrault, 1697.
Znane później jako Opowieści Babci Gąski lub Bajki Babci Gąski.
Tomik zawierał baśnie: Mały Czerwony Kapturek, Kot w butach, Kopciuszek, Śpiąca królewna, Sinobrody, Wróżki, Knyps z czubkiem, Paluszek. W kolejnych wydaniach: La Marquise de Salusses, Les Souhaits ridicules, Ośla skórka.Księga tysiąca i jednej nocy - zbiór około 300 baśni, podań, legend, anegdot i opowieści zamkniętych w kompozycyjną ramę legendy o sułtanie Szachrijarze i jego żonie Szeherezadzie. Przekład na język francuski – Antoine Galland, 12 tomów w latach 1704-1717.
Pierwszy przekład polski w 1768. Baśnie opracowywali m. in. Franciszek Bohomolec, Wacław Sieroszewski, Bolesław Leśmian.Baśnie braci Grimm (Kinder- und Hausmärchen), Wilhelm i Jacob Grimm, 1812 (tom I), 1815 (tom II). W pierwszym wydaniu 155 baśni. Pierwsze polskie wydanie pt. Baśnie dla dzieci i młodzieży w roku 1895.
Jaś i Małgosia, Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków, Czerwony Kapturek, Kopciuszek, Zaczarowana fasola.Baśnie, Hans Christian Andersen, 1836 -1872. Powstało 168 baśni i opowieści.
Tłmaczenia na język polski: Stefania Beylin, Jarosław Iwaszkiewicz, Franciszek Mirandola, Władysław Syrokomla, Czesław Kędzierski i Bogusława Sochańska (w 2006 roku, po raz pierwszy bezpośrednio z języka duńskiego).
Brzydkie kaczątko, Calineczka, Dziewczynka z zapałkami, Nowe szaty cesarza, Słowik, Świniopas.
- Lewis Carroll, Alicja w Krainie Czarów, 1865.
- Carlo Collodi, Pinokio, 1881.
- Lyman Frank Baum, Czarnoksiężnik z Krainy Oz, 1900.
- Selma Lagerlöf, Cudowna podróż, 1906.
- Antoine de Saint-Exupéry, Mały książę, 1943.
- Tove Jansson, seria książek o Muminkach, 1939 – 1980.
- Maria Konopnicka, O krasnoludkach i o sierotce Marysi, 1896.
- Bolesław Leśmian, Klechdy sezamowe, Przygody Sindbada żeglarza, 1913.
- Jan Brzechwa, Akademia pana Kleksa, 1946.
- Ewa Szelburg-Zarembina, Królestwo bajki, 1959.
- Baśnie polskie, 1968
- Janina Porazińska, Szewczyk Dratewka, 1973.
Bibliografia
Aarne-Thompson-Uther Classification of Folk Tales, http://www.mftd.org/index.php?action=atu
Baśń, Wikipedia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Ba%C5%9B%C5%84
Bettelheim B., Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni, Warszawa 1985
Fairy tale, from Wikipedia, the free encyclopedia, https://en.wikipedia.org/wiki/Fairy_tale
Martyniuk W., Rola baśni w rozwoju i wychowaniu dziecka, http://www.tnbsp.lublin.pl
Niesporek-Szamburska B., Baśń, w: Literatura dla dzieci i młodzieży po roku 1980, t.1 Katowice 2008
Propp W., Morfologia bajki, Warszawa 1976
Słownik literatury dziecięcej i młodzieżowej, pod red. Barbary Tylickiej i Grzegorza Leszczyńskiego, Wrocław 2002
Ungeheuer-Gołąb A., Po co dziecku baśń?, w: Literackie inspiracje w rozwoju przedszkolaka, Wydawnictwo SBP, Warszawa 2012
Comments